Pagkagising sa umaga, ika’y naligo at naghanda para sa pagpasok. Hindi ka nag-almusal sa inyong tahanan dahil may dadaanan ka namang Starbucks kung saan ka bibili ng paborito mong Java Chip Venti at cinnamon roll. Dumating ang tanghali, naramdaman mo ang kalam ng iyong sikmura at naisipang kumain sa Flavors of China. Naalala mong malapit na ang thesis defense ninyo kaya bumili ka ng bagong bestida sa Folded and Hung. Pauwi ka na nang maisip mong bilihan ng pasalubong ang iyong ina kaya bumili ka ng doughnuts sa Krispy Kreme at pizza sa Joey Pepperoni. Nakasakay ka na ng dyip. Kinapkapan mo ang sarili upang maghanap ng barya ngunit wala kang nakita. Wala ka na palang pera.
Ito ang kadalasang senaryo sa Pilipinas ngayon. Patuloy ang mga Pilipino sa pagtangkilik ng ‘branded’ na mga produkto habang nagkakaroon ng debalwasyon sa piso. Mas yumayaman ang mga mayayaman nang mga bansa habang patuloy na bumababa ang halaga ng piso at papalubog ng papalubog ang ‘Pinas.
Noon pa man ay mahilig na talagang tumangkilik ng imported ang mga Pilipino. Dala ng kolonyalismo, westernisasyon, pananakop at globalisasyon, unti-unting nilamon ng mga branded na produkto ang sistema ng pamilihan sa Pilipinas. Napalago nito ang Gross National Product ng ating bansa, nakapagdagdag ng trabaho, nakapagbigay ng mas maraming pagpipilian sa mga mamimili ngunit ito rin ang pumilay sa umuusbong na nasyonalismo at lumason sa walang-kamalayang Pilipino.
Bakit nga ba bumibili ng imported ang mga Pinoy?
